SLW:Rozdział 15

Sensu oraz wszyscy ludzie którzy byli więźniami Kisune , byli wystarczająco daleko by uniknąć eksplozji .

Siwowłosy widząc ten wybuch , zaczął martwić się o swojego ucznia , więc postanowił wrócić tam .

Po jakimś czasie gdy zmierzał w stronę miejsca eksplozji , spotkał jakiegoś blondyna w wieku Yakisa . Który także zmierzał w tą stronę .

S:Witaj chłopcze , gdzie tak pędzisz ? (zapytał z zaciekawieniem )

V:Szukam swojego przyjaciela (odparł smutno)

V:A pan ? (dodał)

S:Ja szukam swojego ucznia , jest w twoim wieku. (odparł również smutno)

V:Pan Sensu , jest pan uczniem Yakisa ?

S:Co ? Znasz go ?

V:Tak to mój najlepszy przyjaciel.

S:Rozumiem , miło mi jestem Sensu .

V:Mi również ,jestem Verniko.

S:Dobra pośpieszmy się , nie ma czasu do stracenia.

V:Dobrze .

Po kilku minutach , obaj znaleźli leżące , nieprzytomne ciało bruneta , jego górna część ubrania , była kompletnie spalona , na ciele miał nie wielkie oparzenia , gorzej był z jego ranami wewnętrznymi . Złamane nogi , oraz prawa dłoń , a także kilka żeber.

V:Yakis , coś ty zrobił ?(powiedział sam do siebie blondyn , który pierwszy przybył na miejsce)

Po chwili do niego dołączył staruszek , który tak samo jak Verniko , martwił się o stan zdrowia swojego ucznia . W dodatku zdziwił się gdy zobaczył , że po stojącym tu chwilę temu wielkim pałacu , jest teraz wielki krater , jego rozmyślanie przerwał krzyk Verniko.

V:Sensu-sama , żyje! (powiedział sprawdzając stan swojego przyjaciela)

S:Całe szczęście.

V:To co teraz zrobimy ?

S:Tutaj , nie daleko , mieszka mój stary przyjaciel , jest świetnym medykiem . Powinien być w stanie wyleczyć rany Yakisa.

V:Rozumiem .

S:”Yakis , jak silny się stałeś ? „ (powiedział w myślach białowłosy , patrząc na teren )

Obaj nie czekając , ani chwili dłużej , ruszyli do domku , przyjaciela Sensu . Dotarli do niego w ciągu niecałej godziny . Był do nie wielki , drewniany domek , położony w lesie , koło małego stawu.

Po zapukaniu , w drzwiach , stanął mężczyzna w podeszłym wieku , na głowie widać było łysinę , na oczach miał okulary , ubrany w jakieś stare ubrania .

S:Witaj , Louis

L:O Sensu , kope lat , co się do mnie sprowadza ?

S:To jest mój uczeń Yakis , a to jego przyjaciel Verniko . Yakis miał poważny wypadek , czy byłbyś w stanie go wyleczyć ?

L:Zobaczę co się da zrobić , połóżcie go na łóżku , i idźcie do kuchni , znajdziecie tam pierogi ,bo po waszym wyglądzie , sądzę że jesteście głodni.

S:Dziękuje, w takim razie zostawiam go w twoich rękach .

Po jakiś dwóch godzinach , do kuchni wszedł także Louis .

S:I co z nim ?

L:Ehhhh , zająłem się niektórymi ranami wewnętrznymi , najważniejsze że jego życiu nic nie zagraża .

V:Co za ulga

L:Ale...

V:Ale co ?

L:Obecnie jest w śpiączce , i nie wiadomo kiedy się obudzi , mało tego. Nawet jak się obudzi to będzie musiał odbyć , minimum półroczną rehabilitacje .